Waar Amsterdam en Sint-Petersburg pakweg 2000 kilometer uit elkaar liggen, vallen er genoeg overeenkomsten op te merken. Of men nu de architectuur van beide steden vergelijkt, de wetenschappelijke musea, of de vele riviertjes die als bladnerven door beide steden lopen, Sint-Petersburg heeft veel weg van Amsterdam. En die uitspraak komt van iemand die niet uit Amsterdam komt, en ook niet eerder Rusland heeft ervaren.
Dat wil zeker niet zeggen dat Sint-Petersburg niets nieuws te bieden heeft. Integendeel, elk district van de stad heeft wel iets interessants. Als een jongeman afkomstig uit het Noord-Brabantse platteland, uit een gemeente met 12.000 inwoners verdeeld over 5 plaatsen, heb ik mijn ogen uit kunnen kijken op de vele noemenswaardige evenementen die Sint-Petersburg te bieden heeft. Tel erbij op dat ik ook nog eens nooit eerder had gevlogen, en het is inmiddels niet meer moeilijk om te bedenken dat mijn tijd in Sint-Petersburg voor mij een enerverende tijd is geweest, gevuld met nieuwe ervaringen die ik niet snel uit mijn geheugen zal laten verdwijnen.

Op 31 januari zette ik voor het eerst voet in een vliegveld (Schiphol), om enkele uren later voor het eerst voet te zetten op Russische bodem. Voor mij voelde dat moment nog steeds surreëel aan, zelfs doodsimpele Лукойл-truck, zichtbaar vanaf de landingsbaan, groette me voor mijn gevoel, zo extatisch was ik om dan toch eindelijk mijn weg naar Rusland te hebben gevonden. Een eerste rit met het openbaar vervoer, met al mijn bagage, was een hele uitdaging, al hielp het wel direct om te wennen aan de metrolijnen in Sint-Petersburg. 
Na een interessant weekend, begon mijn stage op het NIP. Direct werd ik begroet door een andere stagiaire, genaamd Iris, en het ontmoeten van Olga en Maria liet ook niet lang op zich wachten. Het was voor mij direct een gestroomlijnde ervaring, de voorbereidingen van het NIP waren subliem, dat hielp mij om op korte termijn mijn draai te kunnen vinden. Het NIP is qua oppervlakte een tamelijk klein gebouw, en heeft normaliter ook niet een uitgebreid corps van werknemers. Desondanks is het NIP op vele fronten actief. Nadat je iedereen hebt ontmoet, kun je dus bijdragen aan allerlei verschillende werkzaamheden. 

In mijn geval was de bibliotheek mijn voornaamste verantwoordelijkheid. Hier kon ik de collectie bijwerken, bijhouden, en contact leggen met experts in Nederland om op de hoogte te blijven van nieuwe boeken die we mogelijk kunnen toevoegen aan de collectie van het NIP. Maar mijn werkzaamheden hebben zich zeker niet beperkt tot de boeken. Naast de hierboven beschreven werkzaamheden, heb ik vele andere functies kunnen vervullen. 
Zo mocht ik kapiteins ontvangen die een examen* kwamen afleggen, met wie ik mooie verhalen heb kunnen uitwisselen. Een klein deel van mijn familie is ook actief in de scheepsvaart, dus dat gaf mij de mogelijkheid om ook bij te kunnen dragen aan het gesprek. Gelukkig hebben alle kapiteins die ik heb ontvangen succesvol hun examen afgelegd. De vreugde op hun gezichten toen ik de uitslag mocht mededelen, en de dank die ik ontving om hen zich op hun gemak te laten voelen, dat zijn dingen die ik niet snel zal vergeten.
Ook was ik bijna wekelijks betrokken bij het organiseren van de Nederlandse spreekclub, Iris en ik deden dat samen. De Nederlandse spreekclub is een vrijwillig georganiseerde bijeenkomst, op woensdagavond, waar Russen die graag Nederlands willen leren de kans krijgen om hun Nederlandse taalvaardigheid te oefenen. Sommige deelnemers waren studenten neerlandistiek, andere oefenden hun taalvaardigheid slechts als hobby, terwijl weer andere deelnemers soms Nederlands spreken op hun werk. Wat de reden ook moge zijn; voor hen is dit een unieke kans om Nederlands te spreken met Nederlanders. De presentaties bereidde ik met genoegen voor, en de positieve en dankbare reacties die ik heb mogen ontvangen zal ik ook zeker koesteren.
En om toch maar weer iets met teksten te werken, werd ik ook wel eens gevraagd om te helpen bij het schrijven van een tekst voor het NIP. Dit kon gaan om een vertaling Engels-Nederlands of vice versa. En soms betrof het een tekst die nagekeken moest worden, om eventuele taalfouten op te merken en te verbeteren. Met deze werkzaamheden was ik al vrij bekend, als filosofiestudent werk je immers veelvuldig met teksten. Ik ben dan ook verheugd dat ik op deze manier ook heb kunnen bijdragen aan de werkzaamheden op het NIP. Het organiseren van een spreekclub, of het helpen van de kapiteins, dat waren echter dingen die ik nog niet eerder had gedaan. Zodoende heb ik dus ook wel degelijk enkele nieuwe vaardigheden opgedaan tijdens mijn stage, en dat is mij goed bevallen.

Sint-Petersburg offert echter niet louter stage en werk. De weekenden en vrije dagen wist ik in te vullen met leuke uitstapjes, die ik vaak van tevoren uitzocht. De vlakke trottoirs van Sint-Petersburg zijn uitermate geschikt om op te wandelen, en voordat je er erg in hebt, loop je meer dan 30km in een weekend. Sint-Petersburg heeft vele musea die je in Nederland niet zou aantreffen. Het Russisch Etnografisch Museum, Kunstkamera, het Suvorov Museum, hier zijn allerlei exhibities die we in Nederland nooit aan zouden kunnen treffen. Ook de vele kerken zijn zeker de moeite waard, zelfs al ben je net als ik niet religieus, al is het maar om de bouwwerken te kunnen bewonderen. Het uitzicht op een straalblauwe lentedag, op een hoogte van 43 meter, vanaf het Sint-Isaakscathedraal, is zeker een aanrader!
Daarnaast heeft Sint-Petersburg ook allerlei winkels die de moeite van het bezoeken zeker waard zijn. Voor mij waren muziekwinkels, kledingzaken en stenenwinkels (ik ben een verzamelaar) adembenemend in Sint-Petersburg. Ook heeft Sint-Petersburg vele goede restaurants, voor een zeer schappelijke prijs. Je hoeft je zeker niet te beperken tot de Russische keuken, ook de Georgische keuken, Oezbeekse gerechten, goede pizzeria’s en nog veel meer, zijn allemaal goed vertegenwoordigd.

Nu al deze positieve herinneringen zijn opgerakeld, vraag je je misschien af of alles rooskleurig was. Hierin zal ik realistisch zijn: ook ik moest even wennen aan de nieuwe omgeving en het nieuwe land. Ook speelde COVID-19 een grote rol op het wereldtoneel. Ik was in eerste instantie van plan om na mijn stage nog door Rusland te reizen per trein. Dit plan heb ik echter moeten schrappen, vanwege de aanstaande reisbeperkingen in Rusland. Het NIP heeft zich echter zeer behulpzaam opgesteld in mijn ietwat vervroegde vertrek, en als er iets opgelost moest worden, dan kon het NIP altijd een helpende hand toereiken.
Daarmee nadert het einde van mijn tijd in Rusland. Ik kan echter terugkijken op een unieke tijd in Rusland, waar elk riviertje iets anders leek te bieden, waar elk district je iets leuks te doen gaf, en waar ik iedere week weer nieuwe werkzaamheden op het NIP kon krijgen. Het was voor mij een zeer leerzame tijd. Het NIP, dat altijd vele potjes op verschillende vuurtjes heeft staan, is dan ook bij uitstek een plek om nieuwe vaardigheden op te doen, waarbij het NIP je gids kan zijn om al die verschillende waterwegen te bevaren.

*op het NIP worden er wettentoetsen afgenomen voor de kapiteins die Dutch law assessment certificaat willen halen.