In Sint Petersburg onderzoek ik enerzijds het imago van Sint Petersburg onder Nederlanders die de stad daadwerkelijk bezocht hebben en anderzijds het imago van Sint Petersburg onder Nederlanders die de stad (nog) niet bezocht hebben. Het doel van het onderzoek is om vanuit deze uitkomsten instrumenten voor citymarketing te genereren. Onderstaand verhaal beschrijft een van mijn ervaringen met de inwoners van Sint Petersburg en ook hierin komt het begrip imago terug.

De vrijgevigheid van de Russen.

Elke stad heeft zijn individuen die het niet kunnen laten andermans eigendommen af te nemen. Afgelopen weekend heb ik helaas kennis mogen maken met dit fenomeen in Sint Petersburg. Na enkele artiesten van niet te onderschatten niveau te hebben aangehoord in een karaokebar besloot ik mij naar buiten te begeven. Buiten aangekomen bleek mijn rechterbroekzak leger dan voorheen. Een bezoeker met snode plannen had mijn telefoon buitgemaakt.

Een collega van het NIP wees mij op een VKontakte (de op een na grootste sociaalnetwerksite van Europa, vooral populair onder Russischtalige gebruikers) pagina waarop gebruikers producten tegen producten ruilen. Leuk idee, maar in de praktijk leek dit er vooral op neer te komen dat vrouwen onderling naaldhakken en jurkjes aan het uitwisselen waren. Enigszins sceptisch besloot ik de beheerder een bericht te sturen over mijn gestolen telefoon. ‘Heeft er misschien iemand een tijdelijke telefoon te leen in ruil voor een flesje wijn, chocola of een les Engels?’ luidde mijn verzoek. Enkele uren later, nog altijd geen antwoord van de beheerder hebbende, besloot ik de goedkoopst mogelijke smartphone uit de telefoonzaak om de hoek aan te schaffen. Echter, toen ik dit apparaat aan slingerde en weer terug was in de mobiele virtuele wereld stond mijn telefoon meteen op roodgloeiend. Mijn bericht was op de VK-pagina geplaatst en mensen boden massaal hun telefoon aan! Oude modellen, nieuwe modellen, tijdelijke telefoons en telefoons die ik mocht houden. Kortgezegd: keuze alom. Wanneer ik op alle aanbiedingen was ingegaan had ik nu een ruimere collectie aan telefoons dan het NIP aan boeken in de bibliotheek heeft! Deze vriendelijkheid doet maar weer eens bevestigen dat je een stad niet moet beoordelen op één nare ervaring en dat er voor die ene rotte appel uit de bar tientallen vrijgevige mensen zijn die het imago van de bewoners helemaal oppoetsen.