Sint-Petersburg wordt vaak bestempeld als het stukje Europa in Rusland. Om ook een andere kant van Rusland te leren kennen, heb ik een nacht doorgebracht in een Russisch vrouwenklooster. Dit vrouwenklooster bevond zich in een klein dorpje op een uur afstand van Sint-Petersburg. Het klooster was gewijd aan keizer Constantijn en zijn moeder Helena. Onder zijn bestuur werd de christenvervolging afgeschaft en werd het Romeinse Rijk christelijk vanaf 313 na Christus. De kerk is in het jaar 1998 gebouwd, nadat er jaren geen enkele vorm van geloof was uitgeoefend in de tijd van de Sovjet-Unie, omdat dit simpelweg verboden was. Sinds 2006 is er ook een klooster bij de kerk.

’s Middags om 17.00 uur begon de dienst in de kerk. Ik wist vrij weinig over het Russisch-orthodoxe geloof, dus ik had geen idee wat mij te wachten stond.

De enige voorbereidingen die ik had getroffen waren het aantrekken van een rok en het omdoen van een hoofddoek. Een wereld ging voor mij open; omdat het een feestdag was, duurde de dienst meer dan twee uur.  Het grootste gedeelte diende staand te worden doorgebracht. Echter was ik als nieuweling vrij om te gaan staan en zitten wanneer ik wilde. Ook werden er tijdens de dienst vele mooie liederen ten gehore gebracht. Na de dienst vond het avondmaal plaats. Het was een vastdag. Dit houdt overigens niet in dat je helemaal niet mag eten, maar dat er op geen enkele wijze gebruik wordt gemaakt van dierlijke producten. De volgende ochtend begon de dienst om 09.00 uur. Het was mijn geluk dat een feestdag was, normaliter beginnen de diensten namelijk om 07.00 uur. Het is van belang om voor aanvang van de dienst geen eten te nuttigen of te drinken; dit is vooral bedoeld voor de mensen die ter communie willen gaan zodat ze rein zijn. Na de dienst kregen we de mogelijkheid om te eten en heb ik tevens heilig water gedronken. Ik heb mijn bezoek aan het klooster afgesloten met een korte rondleiding waarin ik uitleg kreeg over de heiligen en de relieken die de Russische orthodoxie tekenen. Nadat we het klooster hadden verlaten, hebben we nog een korte wandeling gemaakt door het dorp. Ook dit was weer een totaal andere kant van Rusland; het dorp liet goed de overblijfselen van de Sovjet-Unie zien. Mijn nacht in het klooster was heel erg leuk, interessant en bijzonder om mee te maken. Bijzonder ook hoe ik, als moderne studente uit het Westen, niet het gevoel kreeg beschouwd te worden als buitenstaander. A once in a lifetime thing.