Thermoshirts, fleecevesten en net-niet-bergschoenen. De allerwarmste jas – een gele die al jaren in de kast hing omdat hij zo warm was. Alles in de grootste rugzak die maar op mijn rug paste. Scheve blikken van mensen in de trein naar het vliegveld. Misschien door de jas, of door de tas, waarmee ik links en rechts mensen omver stootte.

Na een lange reis kwam ik aan bij mijn gastgezin. Ik kan me niet meer precies herinneren wat ze zeiden, maar alle keren dat ik daarna thuis kwam was het “холодно, да?”. Best koud was het, soms, maar de jas en de thermoshirts waren een beetje overdreven. Ik denk nu dat ik me heb ingebeeld dat ik elke dag urenlang buiten stil moest staan. Dat hoefde niet. Het gastgezin was erg zorgzaam, waar ik best aan moest wennen. Ik hoestte eens toen ik thuis was. De volgende ochtend vertelde de gastvrouw, Anastasia, me in hoeveel onheil ik mezelf stortte door nog steeds die gympen te dragen (mijn Russisch was nog niet zo goed, maar haar blik zei alles). En had ik nou nog steeds geen muts? Daarna ging ik toch maar mijn warme schoenen dragen en werd ik natuurlijk alsnog verkouden. Maar op het moment dat ik me het slechtst voelde had Anastasia de meest hartverwarmende soep gemaakt.

Op het NIP voelde ik me meteen thuis en ook Sint-Petersburg leerde ik snel een beetje kennen. In de eerste weken heb ik tijdens de kunstgeschiedeniscursus van het NIP alle grote musea in de stad bezocht. Met dank aan Anna was ik bij een prachtig concert en mijn eerste serieuze balletvoorstelling. Door Douwe en Delano, die ook op het NIP stage liepen, kwam ik in de leukste en vreemdste bars van Sint-Petersburg terecht. Maar de allerleukste plek in Sint-Petersburg is de klimhal Severnaya Stena, waar de koffie stiekem nog iets lekkerder is dan op het NIP.

De thermoshirts en fleecevesten kwamen toch nog goed van pas tijdens het allercoolste kampeerweekend ooit (pun intended). Ik heb een muts gekocht, waar ik toch wel heel blij mee ben. Mijn reis naar Rusland heeft beter uitgepakt dan ik had durven hopen. Sint-Petersburg voelde als thuis en het NIP heeft daar veel aan bijgedragen.